مارو در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
برپایی محفل ادبی مشترک ایران و تاجیکستان نشان داد که نهادهای دولتی کماکان اصرار دارند تنها به چهره‌های مورد وثوق خود در مراسم رسمی میدان دهند.
تیتر فرهنگی: محفل ادبی مشترک شاعران ایرانی و تاجیک در حاشیه‌ی سفر مسعود پزشکیان، رئیس جمهوری ایران به دوشنبه، پایتخت جمهوری تاجیکستان که روز چهارشنبه ۲۷ دی ماه برگزار شد با شعرخوانی شاعرانی از دو کشور همراه بود.
در این مراسم، سیدرضا صالحی امیری؛ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، حسینعلی رحیمی؛ نماینده بنیاد سعدی و رئیس پژوهشگاه فرهنگ فارسی تاجیکی، احسان طوفانی‌نژاد؛ مشاور فناوری بنیاد سعدی، محمود رضایی‌دشت ارژنی؛ استاد دانشگاه شیراز، مهدی رحیم‌پور؛ عضو هیأت علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مریم حسینی؛ عضو وابسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی به عنوان هیات ایرانی حضور داشتند.
همچنین بر اساس این گزارش «استادان و شاعران اعزامی از بنیاد سعدی و فرهنگستان زبان و ادب فارسی» عبارت بودند از افشین علا، محمود رضا اکرامی‌فر، سعید بیابانکی، حامد عسگری، شهدخت زارع گلستانی و لیلا مهین حسین‌نیا؛ که به‌جز دو نام آخر، همه‌گی نام‌هایی آشنا برای عموم مخاطبان به‌شمار می‌آیند.
این آشناdd؛ البته بیشتر ریشه در تکرار دارد؛ نه جایگاه ادبی! چراکه تجربه نشان داده دولت‌های مختلف ترجیح می‌دهند در چنین مناسبات و محافلی، روی چهره‌های نزدیک به خود تمرکز کند تا دچار کمترین چالشی نشود.
با این اوصاف، در محفلی که منطق برپایی آن، مواجهه و تعامل جریان‌های ادبی معاصر در دوکشور است، این سوال پیش می‌آید که آیا نام‌بردگان، نمایندگان حقه‌ی ادبیات و شعر در روزگار مایند؟ یا صرفا این مناسبات سیاسی است که در این زمینه حرف اول را می‌زند؟
برای مطالعه شعرهایی که در محفل ادبی مشترک ایران و تاجیکستان از سوی شاعران ایرانی قرائت شد، اینجا کلیک کنید.
